.png)
Vlaanderen is internationaal bekend voor heel wat zaken. Denk bijvoorbeeld aan de gebroeders Van Eyck, bechamelsaus of ons meest recente ‘exportwonder’ Remco Evenepoel. Ook De Kringwinkel hoort thuis in dit rijtje. Voor sommigen onder jullie misschien een verrassing, maar insiders weten wel beter. Van alle uithoeken van de wereld zakken delegaties af naar Vlaanderen om inspiratie op te doen bij het model van de Kringwinkel. Zo kan je sinds kort ook in Oman tweedehandsspullen kopen in kringloopcentra die werden uitgebouwd volgens het Vlaamse model.
De internationale aandacht voor De Kringwinkel valt volledig toe te schrijven aan het unieke ‘businessmodel’ van de sector. Vanaf het prille begin werd immers resoluut gekozen om niet zomaar een tweedehands speler te worden. Neen, van meet af aan werd expliciet de koppeling gemaakt tussen sociale tewerkstelling (mensen die elders op de arbeidsmarkt niet aan de bak komen een duurzame job geven) en het redden van spullen van de afvalberg door deze – al dan niet na herstel – een volwaardig tweede, derde … leven te bieden. Oftewel een sociaal circulair businessmodel waarin mens én planeet centraal staan. De donut economie in de praktijk. Want goederen schenken of kopen bij De Kringwinkel staat gelijk aan het bieden van kansen aan mensen én aan spullen.
Nooit eerder kregen de Kringwinkels zoveel volk over de vloer als in 2019. Maar liefst 6,5 miljoen klanten kochten elk gemiddeld 5,5 kg aan spullen, waardoor heel wat goederen van de afvalberg werden gered. Hierbij wordt resoluut gekozen voor lokaal hergebruik. Vanuit milieu oogpunt is het lokaal sluiten van de kringloop immers altijd de beste oplossing. Op die manier voorkom je immers de uitstoot van onnodige CO2 die voortkomt uit transport.
Vorig jaar kregen ruim 36.436 ton goederen een tweede leven via verkoop in de Vlaamse Kringwinkels. In vergelijking met 10 jaar geleden betekent dit een stijging van maar liefst 54%! Eind 2019 telde de sector 162 fysieke verkooppunten waarvan 131 klassieke winkels met een ruim en gevarieerd gamma en 31 nichewinkels zoals boetieks en kiloshops. In totaal draaiden de Kringwinkels in 2019 een recordomzet van 61 miljoen euro (+9,7%).
Kledij vormt een onmiskenbare schakel in bovenstaand succes. Van alle spullen die je in De Kringwinkel op de kop kan tikken, spant textiel op vlak van verkoop de kroon. Tweedehands kleren zijn hot en gaan vlot over de toonbank. En das maar goed ook. De ecologische voetafdruk van de kledingindustrie is en blijft gigantisch. En ook op sociaal vlak worden kleren nog al te vaak in lamentabele arbeidsomstandigheden gemaakt. Dit maakt het des te pijnlijker als kleren vroegtijdig op de afvalberg terecht komen. We zijn het dus aan onszelf, onze medemens en onze planeet verplicht om de levensduur van onze truien, T-shirts en jeansbroeken maximaal te benutten.
Toch kampt ook De Kringwinkel – en bij uitbreiding de tweedehands textiel sector – op vandaag met heel wat uitdagingen. Voorop staat de opmars van fast fashion, verwijzend naar de explosie van (te) goedkope kleren op de markt. Het hoeft weinig betoog dat een T-shirt van 3 euro, veelal slecht ontworpen in discutabele arbeidsomstandigheden, qua levensduur een pak minder scoort dan de T-shirts dan diegenen van onze opa zaliger een halve eeuw terug. Dat maakt dat in een periode waarin tweedehands kledij meer dan ooit eerste keus is en zal worden bij brede lagen in de bevolking, het moeilijker wordt om te voorzien in een kwalitatief aanbod aan tweedehands kledij.
Ook de opmars van textiel recyclage, bijvoorbeeld door nieuwe technologische ontwikkelingen (op zichzelf een goede zaak), draagt hier in een aantal gevallen aan bij. Zo trekken een aantal grote textiel retailers resoluut de kaart van recyclage bv. door zelf bij hun klanten kledij te gaan inzamelen om meteen te verwerken tot nieuwe truien, jassen of broeken. Schijnbaar groene oplossingen. In de praktijk impliceert het veelal het nodeloos (en te snel) recycleren van kledij die perfect nog een tweede of derde leven kunnen krijgen. Bovendien staan veel van dit soort technologieën nog niet op punt en vragen ze nog steeds (veel) nieuwe grondstoffen, om niet te spreken van productieprocessen in het verre oosten, al dan niet in lokale sweatshops.
Alles bij elkaar genomen maakt het business model van De Kringwinkel heel wat sense voor mens en planeet. Daarom zetten De Kringwinkels in november fair fashion samen met Boeren en Buren in de kijker. Want hoe meer we met zijn allen gaan kringen via De Kringwinkel, hoe groter de lokroep zal worden voor andere spelers op de markt om het geweer van schouder te veranderen en ook in te zetten op sociaal circulaire businessmodellen. Want een kledingstuk is pas duurzaam en fair als het niet meer geproduceerd wordt #Tweedehandseerstekeus
